Monday, April 8, 2019

පියාපත් ලැබී 33


" පියාපත් ලැබී " තවත් දිගහැරුමක් .  ඔන්න කලින් කියවන්න බැරිවුණු කෙනෙකුට  මෙතන ක්ලික් කරලා පහුගිය මතකය අලුත් කරගෙන එන්න පුළුවන් . කියවන්න " පියාපත් ලැබී " දැන් එතැන් සිට සහෲද ඔබ හමුවට 



෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴


වෙලාව හතර පසුවි ඇත . කළයුතු වැඩ ඉහටත් උඩින් ඇති බවක් නාරදට පෙනුනත් ඒ කිසිවකට හිත සන්සුන් නැත . දසනායක මහතා ඇමතුමක් දීමට පෙර සියල්ල පසෙකින් තබා  රෝහල වෙත යාමට නාරද සිතුවේය . මේසය මත විසිර තිබු සියල්ල එක්තැන් කර නැගී සිටියේ පිටව යාම සදහායි . ඒ සමගම අසිත කැබිනය වෙත හිසපොවා බලනු නාරද දුටුවේය .

" උඹ කොහෙ යන්නද ? "

" මම හොස්පිටල් එකට යන්න මචං . හවස ඩිස්චාර්ජ් කරනවා කිව්වා සර්ව . "

" හරි එහෙනම් මට කෝල් එකක් දියන් . සර්ව එක්කගෙන ගියාට පස්සේ . මම දසනායක සර්ගේ ගෙදරට එන්නම් . "

" හරි මචං  . "

"  මේ . . . ඒක නෙමෙයි . නාරද  "

" කියපං "

" නෑ මුකුත් නෑ . උඹ පලයං . මම එහෙට එන්නම් . "

අසිත කුමක් දෝ  කියන්නට ගොස් යලිත් එය ගිලගත්තේය .

වාහනයට ගොඩවුණු නාරද  කෙලින්ම රෝහල වෙත පදවාගෙන ගියේය . යන අතර සිතුවිලි දහස් ගණනක් සිතපුරා ඒ මේ අත සැරිසරණ බවක් දැණුනත් ඒ කිසිවකට තේරුමක් මේ යැයි නාරදට දැනුනේවත් සොයන්නට සිතුනේවත් නැත . නාරද රිය රෝහලේ රථගාලේ නවතා යනවිටත් දසනායකව ඩිස්චාර්ජ් කර තිබුණි .

" ආ නාරද . මම මේ කෝල් එකක් ගන්න කියලා හැදුවා විතරයි . "

කාමරයේ දොර හැරගෙන එන රුව දෙස බලාගෙන දසනායක තෙපලුවේය . "

" මම කෝකටත් කියලා වේලාසන ආවා සර් . "

" හ්ම් . . නාරදටත් අපි නිසා මේටිකේ හරියට  කරදර  නේද ? "

" අනේ නෑ සර් . මම සර් වෙනුවෙන් ඕන දෙයක් කරනවා  .  මම ඒ කිසිදේකට තප්පරයක්වත් පරක්කු වෙන්න කැමති නෑ . මම මොනාවා උනත් මනුස්සයෙක් විදියට අද මේ තත්වෙන් ඉන්නේ සර්ට පිංසිද්ධ වෙන්න  . මම ඒ දේ අමතක කරන්නේ නෑ . "

" නෑ නාරද . ඔයා මේ තත්වේ ඉන්නේ මම නිසා නෙවෙයි ඔයාගේ කැපවීමයි උත්සාහයයි නිසයි . "

" ඒ මොනවා වුණත් , සර් මම වැටිලා හිටි වේලාවේ අත දුන්නේ නැත්නම් මම මෙතැන නෑනේ සර් "

" හරි හරි . "

දොරට තට්ටු කරමින් කාමරය වෙත ඩොක්ටර් වික්‍රමසිංහ පැමිණියේ නාරද දෙසත් දසනායක දෙසත් මාරුවෙන් මාරුවට බලමින් සිනාසීගෙනමය .

" ආ . . .  මිස්ටර් දසනායක නම් ගෙදර යන්න රෙඩි වෙලා වගේ . නේද ? "

" ඔව් ඩොක්ටර් . නාරදත් මාව එක්කගෙන යන්න ඇවිත් ඉන්නේ . මුකුත් ප්‍රොබ්ලම් එකක් නෑ නේද ඩොක්ටර් . "

" නෑ  නෑ . මේ . .  කිසි ප්‍රශ්නයක් නෑ . මිස්ටර් දසනායට ගෙදර ගියහැකියි  . " ඩොක්ටර් වික්‍රමසිංහ සිනාසුනේය .

" කවුද මේ . . . නාරද නේද . "

" ඔවු ඩොක්ටර් . . " නාරද හිස ඔසවා ඩොක්ටර් වික්‍රමසිංහ දෙස බැලුවේය .

" මිස්ටර් නාරද යන්න කලින් මගේ රූම් එකට පොඩ්ඩක් එන්න . මිස්ටර් දසනායකගේ රිපෝට්ස් ටික අරගෙන යන්න .

" ඔකේ ඩොක්ටර් . "

" තෑන්ක්ස් අ ලොට් ඩොක්ටර් වික්‍රමසිංහ මට කරන උදව් වලට . " දසනායක වික්‍රමසිංහගේ අතගෙන මිරිකුවේය .

" ඒ මගේ යුතුකම මිස්ටර් දසනායක . මගේ වගකීම . ඕකේ ගුඩ්ලක් . "

" තැන්ක්ස් ඩොක්ටර් . "

" මිස්ටර් නාරද අපි යමුද . . . "

" ඔකේ ඩොක්ටර් .

නාරද ඩොක්ටර් වික්‍රමසිංහ පසුපස පියමැන්නේය .



෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴ 



" පොඩි පුතේ . . පොඩි පුතේ . . . මේ ළමයා කොහෙට වෙලාද මම දන්නෑ . පොඩි පුතේ . ."

" මේ එනවා අම්මේ . . . " දර්ශණ සාලය වෙත පියමැන්නේය . "

" පුතේ අයියා කතා කළාද ? "

" ඔවු අම්මේ . අයියා කතාකළා  . අර හීනටිගල වෙදමහත්තයගේ විස්තර හොයලා දෙන්න කිව්වා . කාටද බෙහෙත් ගන්න කියලා . "

"  ඒ කාටද හදිස්සියේම . "

" කවුද , බොස්ට ද කොහෙද කිව්වා . "

" හ්ම් . මේ ළමයට රටේ නැති වැඩ . පවු . දානේ විස්තරයක් අයියට කිව්වේ නැත්ද ? "

"  මම මතක් කළා අම්මේ . දවස් කිට්ටු කරලා එයි . "

" අනේ මන්දා . මේ ළමයට නිවාඩුවක් ගන්න බැරිවෙයිද දන්නෙත් නෑ . "

දර්ශණ කාමරය දෙසට සෙමෙන් පියමැන්නේ අයියා ගැන කල්පනා කරමින්‍ ය . හෙට උදේම ගොස් වෙදමහත්තයාව බැලිය යුතුය . අයියා ලේසියෙන් කාගෙන්වත් උදව්වක් ගන්නෙකු නෙමෙයි  . නමුත් ඔනෑම කෙනෙකුට දෙවරක් නොසිතාම නොපැකිලව උදව් කිරිමට ඔහු සැදි පැහැදී සිටියි . ඒ සදහා ප්‍රතිඋපකාරයක් ඔහු කිසිසේත් බලාපොරොත්තු නොවෙයි .


෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴



ජීවිතේ කිසිදාක නොවිදි නුහුරු හැගීම් සමුදායකින් සිත වෙලාගෙන ඇත . සිත නැවුම් සිතුවිලි දාමයකින් පිරී තිබුණත් ගත ඔත්පලවී ඇති බවක් හැගේ . අඩුම තරමේ ඇහිපිල්ලමක් ගැසීමටවත් ඇගේ සිතට සිත් නොදෙයි . පාරමී දෑස් තදකරගෙන ඇදේ වැතිර සිටියාය .

ක්‍රීං . . ක්‍රීං . .
ක්‍රීං . . ක්‍රීං . .

දුරකතනය මහ හඩින් නාද දුන්නත් පාරමීගේ සවනත මානයකට ඒ හඩ දැවටුණේ නැත .

" පුංචි බේබි  . . . පුංචි බේබි . .

" ම්හ් . . . ." පාරමී මේරි අම්මගේ ගඩින් දෑස් ඇර බැලුවාය .

" පුංචි බේබිට කෝල් එකක් . දැං ගොඩක් වෙලා ඉදන් එන්නේ . හදිස්සි පණිවිඩයක්ද දන්නේ නෑ නේද බේබි . "

පාරමීට තම පියාව සිහිවුණි . ඇය සැනෙකින් දුරකතනය අතට ගත්තාය .

" හෙලෝ . . "

" මොකද බං උඹට වෙලා තියෙන්නේ . හෑන්ඩ් ෆෝන් එකත් වැඩ නෑ . බැරිම තැන ගෙදරට ගත්තේ . මොකක්හරි ප්‍රශ්නයක් ද . .? "

" මහන්සියට ටිකක් ඇදට වෙලා හිටියා . ඇහුනේ නෑ . . "

" ඒ මොකද බං ඔයතරමට මහන්සි . "

" තාත්තිට සනීප නැතිවුණා බං . හොස්පිට්ල් නැවැත්තුවා . "

" නෑ . . . ඒ මොකද බං හදිස්සියේම . අංකල්ට මොකද දැං . . . "

" දැං නං අවුලක් නෑ . ඊයේ තාත්තිට හාට් ඇටැක් එකක් ඇවිල්ලා . සිහිනැතිව වැටුණා . අසිත අයියයි නාරදයි හිටපු නිසා ටක් ගාලා හොස්පිට්ල් ගෙනියන්න පුලුවන් වුණා . ඒක නිසා අවුලක් වුණේ නෑ . ."

" හ්ම් . . තෑන්ක් ගෝඩ් . "

" හරි ඒක නෙමේ . මොකද දැං උඹ හදිස්සියේම ගත්තේ . "

" හදිස්සියක් නෑ බං . මම මේ ගත්තේ දැං උඹේ වැඩේ තත්වේ මොකද අහන්න . " කේතකී සිනාසුණාය .

" තත්වේ . . . මොනවැඩේද බං . "

" මම මේ කිව්වේ උඹෙයි නාරදගෙයි වැඩේ ගැන . "  ඇය යලිත් සිනාසෙයි .

" මේ නිකං ඉදපං බං පද හදන්නේ නැතුව . "

" පද . . පද නෙමෙයි බං ඒක තමා ඇත්ත . උඹ කතාකරනකොට නාරද ගැන උඹේ හිතේ තියෙන ඒවා හංගන්න හැදුවට නිකංම අනිත් අයට පේනවා . මෝඩි . උඹ එදා කතා කරපු විදියට මම හිතුවා . . . "

" මොකද්ද . .. මොකද්ද . .. මොකද්ද උඹ හිතුවේ . "

" නෑ නෑ . . මුකුත් නෑ . මම කටවහගෙන ඉන්නම්කෝ . අපි බලමුකෝ . . . ."

" හරි හරි ඔය ඝාන්ඨාරේ ගහන එක නවත්තපං . "

" ඒක නෙමෙයි , දැං අංකල්ව කවද්ද බං ඩිස්චාර්ජ් කරන්නේ . "

" අද ඩිශ්චාර්ජ් කරනවා . සමහරවිට නාරද දැං එක්කගෙන එනවත් ඇති . "

" අප්පද බොල නාරදට ඩ්‍රයිවින් ජොබ් එක හිතට අල්ලලා වගේ . " කේතකී යලි සිනාසෙන්න පටන්ගත්තාය .

" මේ ඒක මායි නාරදයි බලාගන්නම් . උඹ හොට නොදා ඉදපං . "

" ආ . . . . දැං ඒ තරමට දුර ගිහින්ද දෙන්නා . "
පාරමීත් කේතකීත් දෙදෙනාම එක්ව සිනාසුනෝය .

"මොනවද කේති . විහිළු එපා බං . . "  පාරමීගේ මුහුණ රතුවී ඇත .

" හරි හරි මේ අහපං . කොල්ලව දැක්කම නම් අහිංසකයි කියලා තේරෙනවා තමයි . ඒත් අපිට ඇතුලාන්තය පේන්නේ නෑනේ බං . කාලා බලන්න ද . නේ . . "

" හ්ම් . ." පාරමී ඊට වඩා කිසිවක් නොකීවාය .

" මේ ඇත්ත කියපං . නිකමටවත් උඹ කාලා බලන්න ගියේ නෑ නේ . . . "

" නිකං ඉදපං බං . .." දෙදෙනාම එක්ව සිනාසුනෝය . 
නාරද කවරෙක්ද යන්න වග පාරමී මේවනවිට තරමක් දැන හැදිනගෙන උන්නාය . නමුත් ඒ ගැන කිසිවක් කේතකීට හෝ වෙන කිසිවෙකුට කීමට ඇයට අවශ්‍ය නොවූවාය .
කේතකී බොහෝවේලාවක් කතාකරමින් සිට දුරකතනය විසන්දි කළාය .



  . . . මතු සම්බන්ධයි . . .

෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴

No comments:

Post a Comment

ඔබේ අදහස් දිරියක් මට . . .