Followers

Saturday, January 14, 2017

පියාපත් ලැබී . . . 25


" පියාපත් ලැබී " තවත් දිගහැරුමක් .  ඔන්න කලින් කියවන්න බැරිවුණු කෙනෙකුට මෙතන ක්ලික් කරලා පහුගිය මතකය අලුත් කරගෙන එන්න පුළුවන් . කියවන්න " පියාපත් ලැබී " දැන් එතැන් සිට සහෲද ඔබ හමුවට 


෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴


. . . විසිපස්වෙනි කොටස . . .


" ඔයා තවත් මට මිස් මිස් ගානවනේ. " පාරමී දුකෙන් මෙන් නාරද දෙස බැලුවාය.

" හ්ම්. කියා සුසුමක් හෙලු නාරද නිහඬ වුනේය. ඉන් පසු දෙදෙනා අතර වැඩි කතාවක් ඇති නොවුනි.

" ඔයා කාලද ඉන්නේ. " නාරද පාරමීගෙන් ඇසුවේය.

" කන්න බෑ. එතකොට ඔයා. "

" මටත් බඩගින්නක් නෑ. "

" එහෙම කරන්නෙපා. අපි දෙන්නම මොනවාහරි කාලා යමු එහෙනම්. "

" මොනවද කන්නේ . . ? "

" අපි ආප්ප කමු . . "

නාරද කන්න පිරියක් නොතිබුනත් ඇයට එකග වූයේ පෙරදාක සිදුවූ සිදුවිම මෙනෙහි කරමිනි. පාර අසල රෑ කඩයක් ඉදිරියේ නැවත්තු නාරද පාරමී දෙස බැලුවේය.

" මෙතන ඉදගෙන කනවද. ගිහින් කනවද ? " පාරමී මදක් සිතුවාය.

" ම් . . . අපි නාරදගේ බෝඩිමට යනවා නේද ? එහෙ ගිහිං කමු . . " නාරද කිසිවක් නොකීවේය. බිත්තර ආප්ප දෙකකුත් ප්ලේන් ආප්ප පහකුත් ගත් නාරද නිකමට වාහනය දෙස බැලුවේය. පාරමී වීදුරුවට මුහුණ තබාගෙන තමන්දෙසම බලා සිටින අයුරු නාරද දුටුවේය. ආප්ප වලට මුදල් ගෙවූ නාරද යලි වාහනය වෙත ගියේය.

" ඔයා පවු නාරද. අපි හින්දා නිකන් මහන්සි වෙනවා. "

" මොන මහන්සියක්ද. මට මහන්සි නෑ. නාරද හිනැහෙමින් පැවසුවේය.

" ඔයාට ඊට පස්සේ ප්‍රශ්නයක් වෙයිද දන්නේ නෑ මන් එක්ක ගිහිං.

" ඇයි මට ප්‍රශ්නයක් වෙන්නේ කොහොමද . . ? "

" නෑ ඉතින් ඔයාගේ ගර්ල් කවුද අර කමනි දැනගත්තොත් ඔයාට බනීනේ. "

" මට ඇති ගර්ල් ෆ්‍රෙන්ඩ් කෙනෙක් නෑ. " නාරද කිව්වේය. එහෙනම් මෙයා මේක තමයි මේච්චර වෙලා කල්පනා කරන්න ඇත්තේ. නාරද හිනැහුනාය.

" ඇයි හිනාවෙන්නේ. එහෙනම් අර අසිත කිව්වේ. "

" ඌට පිස්සුනේ. " නාරදට යලිත් හිනා ආවේය.

" හ්ම් එයා මාව ජෝක් එකට අරන්නේ. " පාරමී නාරදටත් රැව්වාය.

" ඇයි මොකටද ජෝක් එකට ගන්නේ. " නාරද යලිත් ඇසුවේය. 

" නෑ. නෑ. මුකුත් නෑ. " පාරමි කතාව නවතා බිම බලාගත්තාය. හ්ම් අසිතයාගේ කතාව හොඳට වැදිලා වගේ. පව්, නාරදට සිනා නැගුනි. පාරමී හොරැහෙන් නාරද දෙස බලා උන්නාය. බොරුද කොහෙද මෙයාගේ. ශූවර් එකට අර කෙල්ලත් එක්ක අෆෙයාර් එකක් ඇති. එක්කෝ ඒ කෙල්ල මෙයාගේ පස්සෙන් හරි එනවා ඇති.

" ගින්නක් නැතිව දුමක් නගින්නේ නෑනේ. " පාරමී සෙමෙන් කිව්වාය. නාරදගේ සිනහව තවත් පලල් වුණි.

" මේ එන්න එපා මාව විහිළුවට ගන්න. " පාරමී නාරද දෙස බලාගෙන කීවාය. ඒ ඇස්වල කඳුළුය. 

" සමාවෙන්න. ඇයි මේ අඬන්නේ. මම ඇත්තමයි කිව්වේ. ඒක ගැන හිතන්න එපා. බුදුන් පල්ලා මගෙ එහෙම සම්භන්ධයක් නෑ. " නාරද අවංකවම කීවේය. පාරමීගෙ සිතට ඉන් සහනයක් දණුනි.

" ඉතින් මට මොකද ? කෙල්ලෙක් හිටියයි නැතැයි කියලා මොකද අපිට වාසියක් වෙනවායෑ. " පාරමී ජනෙල් වීදුරුවෙන් එළිය බලාගෙන හොරෙන් හිනැහුනාය.

" හ්ම් . . . " නාරද කිසිවක් නොකියා ඉදිරිපස බලාගෙන වාහනය පැදවුවේය. සැරයක් දෙසැරයක් පාරමී දෙස බැලුවද ඈ ඉවත බලාගෙනම උන්නාය. මට මොකද අහක බලාගෙනම උන්නාවේ. නාරද සිතින් තමන්ටම කියාගත්තේය. කිහිපවරක් නාරද තමන් දෙස බලනු කණ්නාඩියෙන් දුටුවත් ඔහු දෙස බලන්න පාරමීගේ හිතට ධෙයිර්යයක් නොවීය. විටෙක තමන්ට පිස්සු හැදීගෙන එනවාදැයි දෙදෙනාම සිතුවෝය. තම තමන්ගේ තරාතිරම් සහා නොගැලපීම් වුනත් හොඳින් වටහාගත්තෝය. නමුත් සියල්ල කාලයට ඉඩදී බලාසිටීමට දෙදෙනාම සිතුවෝය.

    
" මිස් පාරමී , නිදාගන්න එහෙම එපා ඇඟිලි උර උර. මට අදත් උස්සගෙන තමයි යන්න වෙන්නේ. "


" එන්න එපා ඕවට. හරි නරකයි. පාරමී නාරද දෙස බලා අත එසවුවාය. " නාරද සිනාසෙමින් ඇගේ පහරින් බේරුනේය. .

" මම නිදියන්නෙ නෑ. කෝ ඔයාගේ ගෙදර තව දුරද ? " 

" නෑ දැන් ලඟයි. ඒක මගේ කිව්වට පොඩි ඇනෙක්ස් එකක්. " නාරද කිව්වේය.

පාරමී කිසිවක් නොකීවාය. නාරද ගේට්ටුව ඉදිරිපස රථය නවතා ඉන් බැස ගේට්ටුව හැරියේය. ඉන්පසු වාහනය වත්ත තුළට ගත්තේය. වාහනයේ සද්දයට නිවසේ හිමිකරු වන කාරියවසම් ඔහුගේ නිවසේ දොර හැරගෙන පැමිණියේය.

" ආ මම මේ බැලුවා කවුද කියලා. " කාරියවසම් නාරද දෙසත් වාහනය දෙසත් පාරමී දෙසත් බලමින් පැවසුවේය.

" මේ අපේ නෑදෑ කෙනෙක්. මෙයාගේ තාත්තට සනිප නැතුව ඉස්පිරිතාලේ නතරකළා. මම මේ ඇදුමක් දාගෙන යන්න ආවා. ලඟ නවතින්න. " නාරද බොරුවක් ගෙතුවේය. 

" ඒක මිසක් එතකොට මේ දැරිවි. " කාරියවසම් පාරමීගේ උඩසිට පහලටම බැලුවේය. ගෙදරට හුන් කොටකලිසම පිටින්ම පාරමී හුන් නිසාවෙන් කාරියවසම්ගේ ඇස්දෙක දහදොලිස් වතාවක්ම පාරමී වටේ රීටුවේය.

" මගේ නංගි කෙනෙක්. වොශ් රූම් යන්න ඕනේ කියලා ආවේ. දැං යනවා. " නාරද පිළිතුරු දෙමින් ඇනෙක්ස් එකේ දොර හැරියේය.

" එන්න නංගි. වැඩි සැප පහසුකම් නම් නෑ ඔයාලට වගේ. " නාරද කාරියවසම්ට ඇසෙන සේ කියාගෙන නිවස තුළට පැමිණ පාරමීවත් ඇතුලට ගෙන දොර වැසුවේය.

" ඔය මනුස්සයා හෙන චීත්තයක් ඉන්න මම ටක්ගාලා වෝශ් එකක් දාගෙන එන්නම්. " 

පාරමී කාමරයේ තිබු පුටුවක හිඳගත්තාය. නාරද තම අඩුම කුඩුම සේරම එකවර ගෙන නානකාමරයට ගියේ එකවර ඇඳගෙනම එන්න සිතාගෙනයි. කාමරය පිරිසිදුව පිළිවෙලට තබාගෙන ඇත. පාරමී කාමරයේත් කුඩා කුස්සියේත් ඇවිද බැලුවාය.

" නෝනා මහත්තයා චෙක් කරනවද . . . නාරද පසුපසින් පැමිණ ඇසුවේය.

" මම මේ වතුර ටිකක් බොන්න බැලුවේ. " පාරමී ගොත ගසමින් කීවාය.

" ඉන්න මම ගේන්නම්. ආප්පටික නිවිලද දන්නේත් නෑ. "

නාරද වතුර බෝතලයකුත් විදුරුවකුත් ආප්පත් ගෙනැවිත් මේසය මත තැබුවේය. 

" එන්න කමු. " නාරද පාරමීට කතා කලේය.


" ඔයා උයාගෙනද කන්නේ. " පාරමී කුඩා කුස්සිය දෙස බලමින් ඇසුවාය.

" ඉඳලා හිටලා නිවාඩුවක් ලැබුනොත් උයනවා. "

නාරදත් පාරමීත් දෙදෙනාම ආප්ප සියල්ලම ගිලදැමුහ. පාරමී රතුවී දාඩිය දමමින් සිටියාය.

" ඒ කියන්නේ රහට උයන්න පුළුවන් ඇති නේද ? "

" එච්චරටම බෑ. යන්තම් ගහගන්න දන්නවා . . "

නාරද ෆෑන් එක ඔන් කර පාරමී දෙසට හැරවූවේය. 

" වතුර . . . " පාරමී ඇස් උඩතියාගෙන කියුවාය.

" ඉන්න මම දාලා දෙන්නම්. " කෙහෙද ලුණූ මිරිස් ටික සේරම කෑවනේ.

" ම් . .  දැවිල්ලයි. සීනි ටිකක් . . "

නාරද සිනාසුනේය. පොඩි කෙල්ලෙක් වගේ. නාරදගේ සිතට පාරමී ගැන ආදරය වැඩියෙන් දැනෙන්න වුවේය. නමුත් ඔහු සිත පාලනය කරගැනීමට වගබලාගත්තේය. නාරද සිනී ටිකක් ගෙන පාරමීගේ කට තුළට දැම්මේය.


" අම්මෝ නිවන් ගියා වගේ . . . " පාරමී හතිදැම්මාය.






. . . මතු සම්බන්ධයි . . .


෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴

No comments:

Post a Comment

ඔබේ අදහස් දිරියක් මට . . .